Vocaroo Voice Message

Vocaroo Voice Message

ဒီဇင္ဘာပန္းေတြနဲ႔

ဒီဇင္ဘာပန္းေတြနဲ႔ …

 ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္း ကို ကြ်န္မတို ့က ဒီဇင္ဘာပန္းလို ့ ေခၚပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလမွာ ပြင့္လို ့ ဒီဇင္ဘာပန္းလို ့ ေခၚတာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္မ တို ့အိမ္နဲ႔ တစ္ဘက္အိမ္ကို အုတ္တံတိုင္းမခတ္ခင္ က ျခံစည္းရိုးမွာ ဒီဇင္ဘာပန္းေတြ ေဝေနေအာင္ပြင့္တဲ႔ ဒီဇင္ဘာေတြကို ဆယ္ႏွစ္ဆယ္ႀကိမ္မက ႀကံဳခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာပန္းေတြဖူးေနတာျမင္ေတာ ့ သတိတရရွိမိသူက သနားစရာေကာင္းတဲ႔ မိန္းမ တစ္ေယာက္ေပါ့။ ူ ပန္းေတြခူးၿပီး ဘုရားကပ္လွဴဖို ့ လာေပးေလ့ ရွိသည့္ ထိုမိန္းမသည္ ကြ်န္မ၏ ျမန္မာစာဆရာမ အျဖစ္ ေခတၱသင္ၾကားေပးဖူးသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပင္စင္ယူလိုက္ရပါတယ္။ စိတ္ေဝဒနာေၾကာင့္ စာသင္ဖို ့ မျဖစ္ႏိုင္တာနဲ႔ အနားေပး လိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့ အိမ္ေျပာင္းေရႊ ႔လာၿပီး ဆရာမနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းျဖစ္ခဲ႔ တဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္မရဲ ႔ စိတ္ဝင္စားမႈေတြ အထူးတလည္ တိုးပြားလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း နီးစပ္ရာကို စပ္စပ္စုစု ေမးျမန္းမႈေတြ လုပ္ခဲ႔သလို တစ္ဘက္ျခံက ဆရာမရဲ ႔ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမ်ွကို အၿမဲတေစ ဂရုတစိုက္ၾကည့္မိပါတယ္။ ေရာဂါေဝဒနာေၾကာင့္ အၿငိမ္းစားယူ ထားေပမယ့္ အနီးအနားက ကေလးေတြ ကို အဂၤလိပ္စာသင္ေပးေနတာ အထူးေကာင္းမြန္တာ ေတြ ႔ရပါတယ္။ စိတ္ေဝဒနာသည္ေတြဟာ သူတို ့ သင္ယုရရွိထားတဲ႔ ပညာရပ္ေတြကို မေမ့ေလ်ာ့ၾက ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနသူလို႔ု ့သိေနေပမယ့္ မိဘေတြက ဆရာမကို ယံုယံု ၾကည္ၾကည္နဲ႔ ပို ့ လႊတ္သင္ၾကားေစတာ ျဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။

  " ကယ္ၾကပါဦး။ ကြ်န္မ ႏို ့ကို ဦး………ႀကီး ႏိႈက္ေနပါတယ္… ကယ္ေတာ္မူၾကပါ… ဦး………ႀကီး ကြ်န္မကို မုဒိမ္းက်င့္ေနပါတယ္…………………………… ……………………………………" ( အဲဒီ dot dot dot ေတြကို ေတာ့ ကြ်န္မေရးမျပ ေတာ့ပါဘူး ) ေခတ္ပညာတတ္ဆရာမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ေပမယ့္ စိတ္ေဖာက္ျပန္ခ်ိန္ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္မႈေတြကေန အသိစိတ္ကင္းလြတ္စြာ ထြက္ရွိလာတဲ႔ စကားရပ္ေတြ ပါ။ ကြ်န္မတို ့ အိမ္တံခါးဖြင့္ၾကည့္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာမက ၿခံထဲ ေရာက္ေနၿပီး ၿခံတံခါးဝကေန ထြက္ ေျပးဖို ့ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဆရာမ အစ္မနဲ႔ တူမက ဆရာမ ခႏၶာကိုယ္ကို အတင္းဖက္ၿပီး ထိန္းထားရပါ တယ္။ ဆရာမ တူမက ေဒၚေလး သတိထား ေဒၚေလး သတိထား လို ့ ေအာ္ၿပီး သတိေပး ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ ေရာက္လာၿပီး ဆရာမကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပ ခိုင္းပါတယ္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ေမေမ နဲ႔ တစ္ျခားအိမ္နီးနားခ်င္းေတြ တစ္ဘက္ျခံ ကို ကူးသြားၾကပါတယ္။ ဆရာမကို အေမာေျပ အေအးေသာက္ဆိုၿပီး အေအးထဲမွာ ေဆးထည့္တိုက္လိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ သြားပါေတာ့တယ္။ စိတ္ပညာအေျခခံ ႏွစ္ႏွစ္သင္ၾကား ဖူးတာရယ္ ဖတ္ဖူးတဲ႔ စိတ္ပညာစာအုပ္ေတြေၾကာင့္ ထင္ေရာင္ထင္မွားျဖစ္မႈတစ္ခုဆိုတာ ကြ်န္မေသခ်ာ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာမရဲ ႔ အမည္တပ္စြပ္စြဲ ခံရသူ ဘယ္သူဆိုတာကို သိခ်င္တဲ႔ စိတ္က ထိန္းမရပါဘူး။ ေမေမ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း " ဦး ………ႀကီးဆိုတာ ဘယ္သူလဲေမေမ ''လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ ေမေမ အေျဖကို ၾကားေတာ့ ကြ်န္မ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ့ " အဲဒါ ဆရာမ အေဖေလ "

ART NOT ADS

<a href="http://www.adfreeblog.org/" target="_blank"> <img src="http://www.adfreeblog.org/art_not_ads.jpg"></a>http://www.adfreeblog.org/
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ Blog ေတြ ေလ်ွာက္ဖတ္ေနတာ။ အႏုပညာက ေၾကာ္ျငာမလိုအပ္။

ဒီေန ့ 10 25 14

  ဒီေန ႔
အခု အိပ္မက္ဆံုရာ အစီအစဥ္ ျပန္လာေနတာ ၾကည့္ေနတယ္။ ရိႈင္းဆိုတာ နားေထာင္ေနတာ။
ပါ နဲ႔ ဘာ အသံထြက္ေတြ ပါ ျဖစ္လိုက္ ဘာျဖစ္လိုက္
ျဖစ္ေနတာ တစ္ခုပဲ။ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသားပဲ။
အင္းစိန္က အဆိုေတာ္အသစ္တစ္ေယာက္ထပ္ ထြက္လာမယ္ ထင္ပါတယ္။
ဗဒင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ေပၚလာေစခ်င္တယ္။
ေရးဆိုတီးမွာ ႀကိဳးစားေနတဲ႔လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္
ေပါ့။ သူ  ့ဓာတ္ပံု ရိုက္မယူလိုက္မိဘူး။

လိပ္ျပာစစ္တမ္း( ၁)

                                                   

                                                     
 








                       အခန္း  -၁

 လိပ္ျပာတစ္ေကာင္။
  မည္သည့္       အခ်ိန္ကတည္းက     အခန္းထဲတြင္
ပိတ္မိေနသည္ မသိ။    
ကြ်န္မ ျမင္ဖူးေနက် အေရာင္အဆင္းႏွင့္မတူ ကြဲျပား
သလို   ဆင္လိပ္ျပာထက္     အတန္ငယ္ႀကီးေသာ
လိပ္ျပာတစ္ေကာင္။      အခန္းေထာင့္မွာ ရွိသည့္
ရြက္လွပန္းပင္ေပၚတြင္ နားေနသည္။ အရုပ္တစ္ရုပ္
မ်ားလား။
ကြ်န္မအေတြးကို      ရိပ္မိသည့္အလား   ရုတ္တရက္
ထပ်ံလိုက္သည္။ ထို ့ေနာက္  ကြ်န္မ၏               ဘယ္
ပုခံုးစြန္းတြင္  လာနားေလသည္။              လိပ္ျပာအစစ္
တစ္ေကာင္ပဲ။ ကြ်န္မ သူ ့အေတာင္ပံ     တစ္ဘက္ကို
ထိတို ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ႏူးညံ႔ေသာ     အထိအေတြ ႔
က  ကြ်န္မကို  ၾကည္ႏူးမိေစပါသည္။ ထိုစဥ္ လိပ္ျပာ
သည္ ကြ်န္မ၏ ညာဘက္လက္ဖ်ံေပၚသို ့ ပ်ံသန္းကာ
 နားလိုက္ေသာေၾကာင့္ သက္တံ ေရာင္စံု     ခ်ယ္ထား
သည့္အလား လွပလြန္းသည့္  ေတာင္ပံ ႏွစ္ဘက္စလံုး
ကို အနီးကပ္ ျမင္ေတြ ႔ လိုက္ရသည္။
 
    "  အို……လွလိုက္တာ   လိပ္ျပာေလးရယ္"
ဟု အသံထြက္ေရရြတ္လိုက္မိသည္။
 ထိုစဥ္
 " ေရႊလိပ္ျပာ "

" ေရႊလိပ္ျပာ"  ဟု ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရသည္။
             

ကြ်န္မကို ဘယ္သူေခၚေနပါလိမ့္။ ေခၚသံသည္ အျပင္ဘက္မွ လာသည့္  အသံမဟုတ္။        ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္းရွိေနသည့္  အခန္းအတြင္းမွ     ၾကားေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေႀကိမ္   ေရႊလိပ္ျပာ

ဟု        ေခၚသံၾကား ခ်ိန္မွာ ေတာ့  အသံရွင္မည္သူ ဆိုသည္ကို         ကြ်န္မ သိလိုက္ရ ပါသည္။ သက္တံေရာင္လိပ္ျပာေလးက    ကြ်န္မကိုေခၚေနျခင္းပင္။

           လိပ္ျပာက လူစကားေျပာသည္ကို  ၾကားလိုက္ရ
သျဖင့္   " လိပ္ျပာက  လူစကားေျပာတတ္တယ္လား"
ဟု ေမးလိုက္မိသည္။  ထိုအခါ သက္တံလိပ္ျပာက  "လူတိုင္းကိုေတာ့ မေျပာပါဘူး လိပ္ျပာျဖစ္မယ့္သူေတြကိုေတာ့    နိမိတ္ျပေပးရတယ္။   လိုအပ္ရင္  စကားေျပာေပးရတယ္"
ဟု ေျပာပါသည္။ ကြ်န္မ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာ
လိုက္ရင္း " ဒါဆို ေနာက္ဘဝက်ရင္ ကြ်န္မက
လိပ္ျပာျဖစ္လိမ့္မယ္ေပါ့ ။ ဟုတ္လား"
ဟု ေျပာလိုက္သည္။

     "   မင္းသာ ဆႏၵရွိရင္ အခုခ်က္ျခင္း လိပ္ျပာျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေပးလို ့ ရပါတယ္  ေရႊလိပ္ျပာ "

     သက္တံလိပ္ျပာ၏  ေျပာစကားကို  ၾကားလိုက္

ရခ်ိန္မွာ  ကြ်န္မ မွင္တက္မိသြားသည္။ ကြ်န္မကိုယ္

ကြ်န္မ  ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေသာအခါ  ကေလးဘဝက လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကဲ႔သို ့ ပ်ံသန္းၾကည့္ခ်င္ခဲ႔ဖူးသည့္
စိတ္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါသည္။    ေရႊလိပ္ျပာဆို
သည့္ အမည္ကလည္း ကြ်န္မကို   ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခိ္်န္
တြင္ ်ရႊလိပ္ျပာဟု  အမည္ေပးရန္ ေမေမ့အား  ခဏခဏ အိပ္မက္ေပးခဲ႔သည့္အတြက္      ေပးခဲ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္မကို ေမြးသည့္ေန႔က       အိမ္ျခံဝန္းထဲမွာ  လိပ္ျပာမ်ား   အေျမာက္အျမား  ေတြ ႔ခဲ႔ရသည္ကလည္း   ေရႊလိပ္ျပာဟု အမည္ေခၚတြင္ ေစခဲ႔ရသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္လည္း ျဖစ္သည္ဟု သိခဲ႔ရသည္။

     အဓိပၸာယ္မရွိတာေတြ။ ေပါက္ကရေတြ ။
မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ။  အိပ္မက္ မက္ေနတာပဲ ေနမွာပါ။
လိပ္ျပာက  စကားေျပာတယ္ဆိုကတည္းက စမွား
ေနတာ။ အခု လူကို လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္
ျပမယ္တဲ႔။ အလကား အိပ္မက္ အစုပ္ပလုတ္။

   " ေရႊလိပ္ျပာ
မင္းအခု အိပ္မက္လို ့ ထင္ေနတာေတြ
အကုန္လံုး တကယ္ျဖစ္ေနတာ။
မင္း တကယ္ျဖစ္ေနတယ္လို ့ သိေနတာေတြက
အိပ္မက္ဆိုရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲ "

          သက္တံလိပ္ျပာက ကြ်န္မကို   ေမးခြန္းထုတ္ရင္း ျပတင္းေပါက္ကေန ရုတ္တရက္ ပ်ံထြက္သြားေလသည္။

                 
    


                       ***  ***  ***

                           


             အိပ္မက္တို့ မည္သည္       လက္ေတြ ႔ဘဝႏွင့္
ထပ္တူမတူညီႏိုင္သည္ကို  ကြ်န္မ နားလည္ပါသည္။
သို ့ေသာ္  ကြ်န္မေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနရေသာ      ပစၥကၡ
အေနအထားသည္ အိပ္မက္မက္ေနျခင္းလား  လက္
ေတြ႔ ေနထိုင္က်င္လည္ေနသည့္ ဘဝလား ဆိုသည္
ကို ကိုယ္တိုင္မခြဲျခားႏိုင္သလို  ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။
 သက္တံေရာင္ အေတာင္ပံမ်ားရွိေသာ          သက္တံ
လိပ္ျပာကို  အမွန္တကယ္ ျမင္ခဲ႔    စကားေျပာခဲ႔သည္
သို ့မဟုတ္  အိပ္မက္မက္ခဲ႔သည္။ ထိုႏွစ္ခုမွာ အိပ္မက္
မက္ျခင္းသာလ်ွင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။  ကြ်န္မ    အိပ္မက္
မက္သည္ဟု ထင္ေနသည္မ်ားက   တကယ္ျဖစ္ေန
ျခင္းျဖစ္ကာ   တကယ္ျဖစ္ေနျခင္းမ်ားက      အိပ္မက္
ျဖစ္ေနလ်ွင္  ကြ်န္မအတြက္  ပိုေကာင္းမည္ ထင္သည္။
 လိပ္ျပာတစ္ေကာင္နဲ ႔ စကားေျပာေနရင္ ေနရပါေစ
သို ့မဟုတ္လိပ္ျပာေတာင္ပံေတြ ေပါက္ၿပီး  လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ျဖစ္လ်ွင္ ျဖစ္သြားပါေစ။ အခုလက္ရွိဘဝ   အေနအထားကကြ်န္မအတြက္
ခါးသီး လြန္းလွသည္။ ဆိုရြားလြန္းသည့္ဘဝ အေနအထားကို     မစဥ္းစားခ်င္ေသာေၾကာင့္
ေရႊလိပ္ျပာသည္  မ်က္စိစံုမိွတ္ကာ  အသက္ျပင္းျပင္း
ရွဴလိုက္သည္။

      အသက္ျပင္းျပင္း         ရွဴသြင္း ရွဴထုတ္   ၁၅ႀကိမ္မ်ွ ျပဳလုပ္ရင္းဆိပ္လူးပန္းရနံ႔မ်ား ေမႊးႀကိဳင္ေနသည္ကို   ကြ်န္မ သတိထားမိလိုက္သည္။   ျခံစည္းရိုးအစပ္ရွိ      ဆိပ္ဖလူးပင္မွာအပြင့္ေတြ ေဝေနၿပီ ပဲ။  ငယ္ငယ္တုန္း
က  ဆိပ္ဖလူးပန္းေတြ ေကာက္ၿပီး သီကံုးခဲ႔ဖူးသလား။    ငယ္ငယ္တုန္းက     ေနခဲ႔တဲ႔အိမ္နဲ႔  အခု       ေနတဲ႔အိမ္ အတူတူပဲလား   ငယ္ငယ္တုန္းက      ကြ်န္မရဲ႔ စိတ္ကူး
အိပ္မက္ေတြက ဘာလဲ။ အေတြးတစ္ခု   အစပ်ိဳးမိလ်ွင္    ေနာက္ထပ္အေတြးမ်ား        ဆက္တိုက္  လိုက္လာၿပီး ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ေထြးလာေတာ့သည္။      ေတာ္ၿပီ၊။
မစဥ္းစား ခ်င္ေတာ့ဘူး။
     
        ေကာင္းကင္ျပာမွာ  မိုးတိမ္တိုက္ေတြ ကင္းစင္ ေနသည္။  ညေန ေနဝင္ဆည္းဆာ   တိမ္ေတာက္ခ်ိန္
သည္  ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦး      ေဆးခ်ယ္    ေရးဆြဲမမွီ ႏိုင္
ေလာက္ေအာင္  လွပေနပါသည္။  ကြ်န္မသည္ သဘာဝ
တိမ္ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကို  ေငးၾကည့္ရာမွ     လသာေဆာင္
တစ္ဘက္စြန္းကို  လွမ္းၾကည့္မိစဥ္  ပန္းခ်ီေရးဆြဲေနေသာ
အသက္ ၁၂ႏွစ္ ၁၃ႏွွစု္ အရြယ္ခန္ ့ရွိသည့္ မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ကို  ျမင္လိုက္မိသည္။ ထိုအခါ ကြ်န္မ အဲဒီ
အသက္အရြယ္မွာ  ဘာေတြလုပ္ခဲ႔သလဲ။ ဒီကေလးမ
ေလးလို ပန္းခ်ီဆြဲတတ္သလား ဟု  စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့
ေခါင္းထဲ မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္လာျပန္သည္။  ကြ်န္မ
မ်က္စိ တစ္ခ်က္မွိတ္၍ အသက္ ခပ္မ်ွင္းမ်ွင္း ရွဴေနလိုက္
သည္။ မ်က္စိကို အနားေပးထားၿပီး  ဘာမွဆက္မေတြး
ေတာ့ရန္  ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။  ခဏအၾကာ
လသာေဆာင္ တစ္ဘက္စြန္းကို ၾကည့္မိသည္။ ပန္းခ်ီ
ဆြဲေနေသာ ေကာင္မေလးဆိုသည္မွာ  ကြ်န္မ၏ အာရံု
တြင္ ေပၚေပါက္လာေသာ ထင္ေရာင္ထင္မွာ ျဖစ္မႈ တစ္ခု
သာ ျဖစ္သည္။

        ထိုအခိုက္ယုဇနပင္ေပၚမွ လိပ္ျပာမ်ား အုပ္လိုက္
ထပ်ံၾကသည္။  လိပ္ျပာမ်ားသည္            ခပ္ေဝးေဝးကို   ပ်ံသန္းသြားျခင္း မဟုတ္ပဲ  ပ်ံသန္းလိုက္ ပန္းပြင့္မ်ားေပၚ
နားလိုက္ျဖင့္   ျပဳလုပ္ေနၾကေလသည္။ ထို ျမင္ကြင္း
သည္ ထင္ေရာင္ထင္မွား ျဖစ္ျခင္းလား     တကယ္လား
အတိအက် ေသခ်ာသိရေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္။ ကြ်န္မ
လက္ထဲမွာ  ရွိသည့္ ဖုန္းကင္မရာျဖင့္     လိပ္ျပာမ်ားကို
ဓာတ္ပံု ရိုက္ယူရင္း    စိတ္ထဲတြင္         ေက်နပ္ႏွစ္သက္
မႈကို  ခံစားမိသည္။
 

           အမွန္တကယ္လား။ ကြ်န္မဘာသာ ထင္ေရာင္ ထင္မွားျဖစ္တာလား သိရွိရန္ ဓာတ္ပံု ရိုက္ယူထားရမည္။ အိပ္မက္ေတြကိုဓာတ္ပံုရိုက္လို ့မွ မရတာ။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ဒါ့အျပင္ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းပါလို ့ ေျပာသည့္ ေဒါက္တာမသက္ရီ ( သူ ့နာမည္အမွႏ္က မသက္ရီ မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္မသူ ့အမည္ကို မမွတ္မိေသာေၾကာင့္ ေခၚတဲ႔အမည္ပါ)က စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာသမ်ွကို စာျဖင့္  ေရးမွတ္ခိုင္းပါသည္။

ေန ့စဥ္မွတ္တမ္း  ပံုမွန္ေရးၿပီး  စိတ္ထဲေပၚလာသမ်ွ ခ်ေရး
ထားဟု ေျပာပါသည္။ ေဒါက္တာမသက္ရီက မိုးညအိပ္
မက္ျမဴဝတၳဳထဲက  စိတ္ပညာရွင္အမည္ေပါ့။ ကြ်န္မသူငယ္
ခ်င္းကလည္း     စိတ္ပညာျဖင့္ Ph.D ဘြဲ႔ရထားတာ ဆိုေတာ့  ေဒါက္တာ မသက္ရီ လို ပဲေပါ့။  ကြ်န္မက ကြ်န္မ
နာမည္ကို လည္း မမွတ္မိသလို  ကြ်န္မ မိဘတို ့၏ နာမည္မ်ားကိုလည္း  မမွတ္မိပါ။ ထို ့အတူ ေဆြမ်ီဳးမ်ား သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ အပည္မ်ားကိုလည္း   မမွတ္မိေပ။
ေရႊလိပ္ျပာဆိုသည့္ အမည္ေတာင္ သက္တံလိပ္ျပာႏွင့္
စကားေျပာရင္း  အမွတ္ျပန္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ
မသက္ရိက  ေရႊလိပ္ျပာက အိမ္နာမည္ ျဖစ္ၿပီ း ေက်ာင္း
ေခၚအမည္ သို ့ပဟုတ္ ရံုးသံုးအမည္ ကို  စဥ္စားၾကည့္ပါ
ဟုေျပာပါသည္။ နာမည္မ်ားကို   မမွတ္မိဆိုေသာ္လည္း
ကြ်န္မစိတ္ထဲတြင္  အမည္တစ္ခု မၾကာခဏ ေပၚလာတတ္
သည္။ dnaung1975 ဆိုေသာ စကားစုကို အသံထြက္
ေသခ်ာမသိေပ။

            စိတ္ထဲပၚလာတာ      ခ်ေရးၾကည့္ဆိုသျဖင့္ ကြ်န္မ
ခ်ေရးၾကည့္ပါသည္။
                    dnaung1975@gmail.com
                   mllesgdbutterfly1980@ gmail.com

ဟူ၍  ေရးလိုက္မိသည္။ ဒီေလာက္ပဲ ေတာ္ၿပီ။ ေခါင္းမူး
ၿပီး   အိပ္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ စာၾကည့္ခန္း
မွ   ထြက္ကာ  အိပ္ခန္းထဲသို ့ ဝင္လာခဲ႔သည္။ အခန္ထဲ
အဝင္မွာ ရြက္လွပင္ေပၚသို ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္ ေရာက္
သြားသည္။   သက္တံလိပ္ျပာ မရွိပါ။      အိပ္မက္ထဲက
 လိပ္ျပာကို  အျပင္မွာ ရွာေတြ ႔ပါ့မလား။

             အိပ္ေပ်ာ္လုေပ်ာ္ခင္ အခ်ိန္မွာ       ေရႊလိပ္ျပာဟု
ေခၚသံ ၾကားလိုက္သည္။ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာေတာ့
သက္တံလိပ္ျပာက ကြ်န္မမ်က္စိတူရူမွာ ပ်ံဝဲလို ့။
ကြ်န္မ မအိပ္ခင္ သက္တံ လိပ္ျပာ ေရာက္လာသလား
ယခု အျဖစ္အပ်က္အကုန္လံုသည္ အိပ္မက္ သက္သက္
လား ဆိုတာ ကြ်န္မ သည္းသည္းကြဲကြဲ မသိပါ။ သက္တံ
လိပ္ျပာႏွင့္ စကားလက္ဆံု  ေျပာရင္း ကြ်န္မေမ့ေနေသာ
ကြ်န္မအေၾကာင္းမ်ားကို  သူသိသေလာက္ ေျပာျပေပး
ဖို ့ ေျပာၾကည့္လိုက္သည္။

              xxx    xxxxxx  xxxxxx   xxx

                               


           ေက်းငွက္သံ က်ီက်ီက်ာက်ာ ၾကားရသည့္အခါ ကြ်န္မအိပ္ရာမွ ႏိုးလာသည္။ ရြက္လွပင္ကို သတိတရ ၾကည့္မိသည္။ရြက္လွပန္းရြက္မ်ားေပၚတြင္   သက္တံ လိပ္ျပာ မရွိပါ။ အခန္းတြင္းသို ့  ၾကည့္လို ့ရသေလာက္ ေခါင္းေစာင္း၍  ၾကည့္မိသည္။      အိပ္မက္တစ္ခုပဲေပါ့။
 အိပ္မက္ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ယူ
ရန္ စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း  ဓာတ္ပံု ရိုက္ျဖစ္သလား
မရိုက္ျဖစ္ဘူးလား  ကြ်န္မေသခ်ာမသိပါ။ ဓာတ္ပံုမရိုက္
ျဖစ္ေသာ္လည္း မွတ္စုစာအုပ္ထဲတြင္ သက္တံလိပ္ျပာ
ႏွင့္  စကားေျပာရင္း အခ်က္အလက္အခ်ိဳ ႔ ေရးမွတ္ခဲ႔
သည္ကို အမွတ္ရသည္။ ဘာေတြ  ေရးထားခဲ႔သလဲ    သြားၾကည့္ရမည္။  မွတ္စုစာအုပ္      ဘယ္မွာထားခဲ႔မိပါ
လိမ့္။ စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ ရွိလိမ့္မည္ ထင္သည္။
စာၾကည့္စားပြဲကို သြား၍  မွတ္စုစာအုပ္ကို သြားရွာရန္
ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းရန္ ျပင္လိုက္သည္။ ကြ်န္မ၏
ေျခေထာက္အစံုသည္ လႈပ္ရွား၍ မရပါ။ မဟုတ္ေသး
ပါဘူး။ မေန႔ကေတာင္ ေျခေထာက္ေတြ ေကာင္းခဲ႔တယ္
မဟုတ္ဘူးလား။ ဟင့္အင္း။ ကြ်န္မ ေသခ်ာမမွတ္မိပါ။
မေန ့က ကြ်န္မ၏ လႈပ္ရွားမႈ အစုစုကို       ကြ်န္မေသခ်ာ
မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္     ထပ္ႀကိဳးစားၾကည့္
ဖို ့ ကြ်န္မ၏ ကိုယ္ခႏၶာကို         ပက္လက္အေနအထားမွ
ေဘးတစ္ေစာင္း ေစာင္းၾကည့္ရမည္။        တျဖည္းျဖည္း
ေစာင္း၍  ရလာေသာအခါ  ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို
ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔  လႊဲခ်လိုက္စဥ္ ကုတင္ေပၚမွ လွိမ့္ခ်လိုက္
သလို ျပဳတ္ၾကသြားေတာ့သည္။

          အခန္းတံခါးပြင့္သြားၿပီး  အခန္းထဲသို ့ မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ေျပးဝင္လာသည္။   ကြ်န္မကို ေပြ ႔ခ်ီလိုက္
သည့္ အခ်ိန္မွာပဲ  အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္  ဝင္လာသည္။အမ်ိဳးသားကို ဘယ္သူမွန္း မမွတ္မိေသာ္လည္း   အမ်ိဳးသမီးကို ျမင္သည္ႏွင့္  ကြ်န္မႏႈတ္မွ" မမခင္ခင္" ဟု  ေခၚလိုက္မိ သည္။ "မမခင္ခင္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္ "ဟု ထပ္ေျပာလိုက္
ခ်ိန္မွာေတာ့

 "ဟယ္  လိပ္ျပာေလးက မမခင္ခင္ကို မွတ္မိတယ္ေနာ္။
မေတြ ႔တာ ႏွစ္ဒီေလာက္ၾကာေနတာ။ လိပ္ျပာေလး
ဘာမွ အားမငယ္နဲ ႔ မမခင္ခင္ ရွိတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး
ေနေကာင္းသြားမွာ.…ေကာင္းသြားမွာ"
   
     မမခင္ခင္က ကရားေရလႊတ္သလို စကားမ်ားေျပာသလို
လက္ကလည္း ကြ်န္မကို ေပြ ့ဖက္လိုက္သည္။ ထို ့ေနာက္ အတူလာသူ အမ်ိဳးသားကို  ကုတင္ေပၚသို ့ ေပြ ႔ခ်ီၿပီး တင္
ခိုင္းၿပီးေနာက္ ကြ်န္မကို   ထို အမ်ိဳးသားႏွင့္ ကြ်န္မသည္
ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတာ္စပ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူ ့ကို ေမာင္ေမာင္ဟု ေခၚရန္ေျပာသည္။ ကြ်န္မ ထိုသူကို မမွတ္မိပါ။ ကြ်န္မထက္ အသက္ငယ္သည္ဆိုေသာ္လည္း  သူ ့ရုပ္သြင္ျပင္သည္
 အသက္ႀကီးသည့္   ပံုစံေပါက္ေနေပသည္။ ကြ်န္မအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၿပီလဲ ကြ်န္မ မသိပါ။
မမခင္ခင္က ကြ်န္မမိဘမ်ားက ေမြးစားခဲ႔ေသာ ေမြးစားသမီး
ျဖစ္သည္။ ကြ်န္မဘဝႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေၾကာင္းျခင္းရာ
ေပါင္းမ်ားစြာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနသည့္  အေျခအေနမွ အတန္ ငယ္ ျပန္လည္မွတ္မိလာသည့္အတြက္ ကြ်န္မ အားတက္
မိသည္။ မမခင္ခင္ဆီက တစ္ခ်ိဳ ႔အေၾကာင္းအရာေတြ
သိရေအာင္ ေမးျမန္းၿပီး မွတ္ဉာဏ္ပြင့္ေအာင္ လုပ္မည္။
ဒါေပမဲ႔ မမခင္ခင္က ဘာလို ့ အသက္ႀကီးၿပီး အိုတဲ႔ပံု
ေပါက္ေနပါလိမ့္။

 " မမခင္ခင္…မွန္ယူခဲ႔ပါ။ လိပ္ျပာ…မွန္ၾကည့္ခ်င္တယ္"

ကြ်န္မမ်က္ႏွာကိုကြ်န္မ ဘယ္တုန္းက  ေနာက္ဆံုးျမင္ခဲ႔
သလဲ ဆိုတာ ကြ်န္မ မသိပါ။ ကြ်န္မမ်က္ႏွာကို   ကြ်န္မ မွတ္မိပါ့မလား။ ကြ်န္မ၏ ပိန္လွီေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ေငးၾကည့္မိသည္။ထိုလက္အစံုျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္မိ သည္။ အခန္းပတ္ပတ္လည္ကို    အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္
မိသည္။ အခန္းထဲမွာ မွန္တစ္ခ်ပ္မ်ွ မရွိ။  မမခင္ခင္ ၏
မ်က္ႏွာေပၚတြင္  ထူးဆန္းသည့္    အရိပ္အေရာင္ တစ္ခု
ျမင္လိုက္ရကသည္။ ေအာက္ပိုင္းက  လႈပ္ရွားမရျဖစ္ေန
သည့္အျပင္ သည္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဘယ္လို ထူးျခားေသာ
ေျပာင္းလဲမႈေတြ  ရွိေနပါေသးလဲ။ အေတြးမ်ားေၾကာင့္
စိတ္ရႈပ္ေထြးလာကာ ေခါင္းမ်ားကိုက္လာသည္။
ံ္
   " မမခင္ခင္  မွန္ယူမလာနဲ႔ေတာ့
      မ်က္ႏွာ သစ္ဖို ့ ျပင္ေပးပါ"  ဟုေျပာလိုက္ေတာ့
စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည့္ ပံုစံေပါက္သြားသည့္
မမခင္ခင္၏ မ်က္ႏွာကို  ကြ်န္မ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ရင္
ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ မမခင္ခင္သည္     ကြ်န္မအမည္
မွတ္မိ သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာသူျဖစ္သည္။ ကြ်န္မ
ဘဝကို  ျပန္လည္အမွတ္ရဖို ့ မမခင္ခင္ကေန အစျပဳ
ရမည္။
           
       မ်က္ႏွာသစ္ဖို ့  ေရဇလံုကို  တင္ရန္ ကုတင္ႏွင့္ တြဲ
လ်က္ရွိေနသည့္  စားပြဲကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ကို ၾကည့္ၿပီး သည္ပံုစံျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္ခဲ႔ရတာ အႀကိမ္ေရ
ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိခဲ႔ၿပီလဲ မသိ။ ေဆးရံုကုတင္ပဲ။
ဒီကုတင္ေပၚမွာ ရက္ေပါင္း မည္မ်ွလဲေလ်ာင္း  အိပ္စက္
ခဲ႔ရသလဲ  ဆိုတာလည္း  ကြ်န္မမသိပါ။         ေရႊလိပ္ျပာ
အမည္ရွိ  ကြ်န္မသည္ ဘဝတစ္ေလ်ွာက္မွာ   ဘယ္ပံု
ဘယ္နည္း    ပ်ံသန္းလႈပ္ရွား              ရွင္သန္ခဲ႔ေစကာမူ
 ယခုအခ်ိန္တြင္  ပိုးတံုးလံုးဘဝ တဖန္ ျပန္၍  ေရာက္ရွိ
ေနၿပီ ။  အေတာင္ပံေတြ  တဖန္ ျပန္လည္ရရွိၿပီး ပ်ံသန္းႏိုင္မည္လား                သို ့တည္းမဟုတ္
ပိုးတံုးလံုး တစ္ေကာင္အတိုင္း        လဲေလ်ာင္းလ်က္ စကၠန့္ မိနစ္ နာရီ ရက္ လ             ႏွစ္ကာလမ်ားစြာကို
ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စြာ  အဓိပၸာယ္မရွိ      ေနထိုင္သြားမည္လား
ဟု ေတြးမိေသာအခါ   ရင္ထဲမွာ                နာက်င္လ်က္
မ်က္ရည္မ်ား တစ္သြင္သြင္ စီးက်လာပါေတာ့သည္။

                      cccxxxcccxxx

            "ေရႊလိပ္ျပာ…… ထေတာ့
             ေရႊလိပ္ျပာ…… ထေတာ့
              ေရႊလိပ္ျပာ"

  သက္တံလိပ္ျပာ ေရာက္လာၿပီး  ကြ်န္မကို ႏိႈးေနၿပီ။
မ်က္လံုးကို အသာအယာဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မ ႏွာေခါင္း
ေပၚတြင္ နားေနသည့္ သက္တံလိပ္ျပာက ထပ်ံသြားသည္။
ကြ်န္မ အိပ္ရာထဲမွ အလ်င္အျမန္ လူးလဲ ထလိုက္ၿပီး
သက္တံလိပ္ျပာကို

  "  ေနပါဦး     သက္တံလိပ္ျပာ။
ကြ်န္မ ရွင့္ကို ေမးခ်င္တာေတြ ရွိေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေျပာစရာေတြလည္း ရွိတယ္" ဟု လွမ္းေျပာလိုက္
သည္။  သက္တံလိပ္ျပာက      ရြက္လွပန္းရြက္ေပၚတြင္
ခိုနားရင္း  ကြ်န္မကို ဤကဲ႔သို ့ ျပန္ေျပာသည္။

 "ေရႊလိပ္ျပာ  မင္းေမးမယ့္ ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႔ကို  ငါေျဖ
မေပးႏိုင္ဘူး။ အေျဖေတြကို မသိလို ့ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
တစ္ခ်ိဳ ႔ေမးခြန္းေတြက မင္းဘာသာမင္း   ျပန္ေမးၿပီး
အေျဖရွာရမွာ။ ငါ အခုလာတာက လိပ္ျပာတစ္ေကာင္လို ပ်ံသန္းခ်င္တဲ႔ ဆႏၵကို  ျပည့္ေအာင္ ကူညီဖို ့ပဲ။ မင္းမွာ
လိပ္ျပာျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵ မရွိဘူးဆိုရင္ ငါ မင္းဆီ လာၿပီး
ခုလို  စကားေျပာေနစရာ  အေၾကာင္းမရွိဘူး။"

     " ကြ်န္မ  မမွတ္မိတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို ရွင္နဲ႔ စကား
ေျပာရင္း ျပန္သတိရလာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။   ဒါေပမဲ႔
လိပ္ျပာနဲ လူနဲ ႔ စကားေတြ    ေျပာလို ့ရတယ္ဆိုတာ
ကေတာ့  အိပ္မက္ပဲ ျဖစ္မွာေပါ႔။ "

ကြ်န္မစကားကို  သက္တံလိပ္ျပာက ၾကားျဖတ္ကာ
ေျပာသည့္ စကားသံကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့
ကြ်န္မ တုန္ လႈပ္ သြားမိပါသည္။  သက္တံလိပ္ျပာ၏
ေျပာစကားသည္ ကြ်န္မနားထဲတြင္ ပဲ႔တင္ထပ္၍
ေနပါေတာ့သည္။


"မင္းအသက္၄၀ ျဖစ္လာတဲ႔ အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ
တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပလို ့ မယံုႏိုင္မယ့္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး တစ္ခါမွ  မႀကံဳဖူးဘူးလား    ေရႊႏွင္းဆီ"

"အိုး   ကြ်န္မအသက္၄၀ေတာင္ ရွိေနၿပီလား။ကြ်န္မ အသက္ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ႀကီးသြားၿပီလား။
မွတ္ဉာဏ္ေတြ ပ်က္စီးၿပီး သံုးစားမရေတာ့တဲ႔ဘဝနဲ႔ အသက္က ၄၀တဲ႔။ကြ်န္မ ဒီဘဝမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္မကို  လိပ္ျပာ ျဖစ္ေအာင္ပဲ  လုပ္ေပးေတာ့။ ကြ်န္မ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္လိုပဲ လွလွပပေလးေန
ပန္းကေလးေတြရဲ ႔ ပြင့္ခ်ပ္ေတြေပၚမွာ နားလိုက္။ ပန္းဝတ္ရည္ေတြစုပ္လိုက္ေနေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့
သက္တမ္းကလည္း သိပ္မရွည္ဘူး။ လွလွပပ
ေပ်ာ္သလိုေနၿပီး ျမန္ျမန္ေသ ေအးတာပဲ။ "

   ကြ်န္မေျပာစကားကို နားေထာင္ၿပီး သက္တံလိပ္ျပာက
ဟက္ဟက္ပက္ပက္     ရယ္ေလသည္။     ကြ်န္မလည္း
သက္တံလိပ္ျပာႏွင့္ အတူ    လိုက္ပါရယ္ေမာရင္း  အျဖစ္
အပ်က္တစ္ခုကို  အမွတ္ရမိပါသည္။  တကယ္တန္းေျပာ
ရရင္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ားလို ့ ေျပာရမလားပဲ။  ကြ်န္မ
က     တစ္ခ်ိဳ ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြ        မျဖစ္ခင္   အဲဒီလို ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာႀကိဳသိေနခဲ႔ဖူးပါသည္။      တစ္ျခား
လူေတြႏွင့္    ပတ္သက္ၿပီး    သိပ္အမွတ္ မထားမိေပမယ့္
ကြ်န္မဘဝ၏    အခ်ိဳ ႔ေသာ          အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္   အိပ္မက္ထဲကအတိုင္း  တစ္ေသြမတိမ္း    ျပန္ျဖစ္တတ္ပါ သည္။

"ဟင့္အင္း… အားလံုးေတာ့ အဲလို မဟုတ္ဘူး။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို  ကြ်န္မသိတယ္… ဒီစကားကို ၾကားဖူး
တယ္ …အဲဒါနဲ ႔စဥ္းစားတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့  အိပ္မက္
မက္ဖူးတာလို ႔  မွတ္မိသြားတယ္ "
သက္တံလိပ္ျပာက ဘာမွမေမးခင္  ထိုသို ့ဆက္ေျပာလိုက္
မိသည္။

    '' ဒါေၾကာင့္  မနက္အိပ္ရာႏိုးတာနဲ႔ အိပ္မက္ေတြကို
ျပန္စဥ္းစားၿပီး  ေရးမွတ္တဲ႔ အက်င့္ရလာတယ္။
ဟုတ္တယ္။ ကြ်န္မမွာ  အိပ္မက္ေတြကို  မွတ္တမ္းတင္
ထားတဲ႔  မွတ္စု စာအုပ္ေတြ  ရွိတယ္။ အခု အဲဒီအေၾကာင္း
ျပန္မွတ္မိသြားတာ  ေကာင္းလိုက္တာ"

        အကယ္၍  သက္တံလိပ္ျပာႏွင့္    ေတြ ႔ဆံုျခင္းသည္ အိပ္မက္တစ္ခုျဖစ္ေနပါက ကြ်န္မ၏ အိပ္မက္မွတ္တမ္ ထဲတြင္  အိပ္မက္အသစ္အျဖစ္    ေရးသြင္း ရမည္။
ကြ်န္မ၏  အိပ္မက္မွတ္တမ္း၌    သက္တံလိပ္ျပာႏွင့္
ေတြ ႔ဆံုျခင္းမွတ္တမ္းရွိေနပါလ်ွင္ ယခုျဖစ္ပ်က္ေနသည့္
အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္  ကြ်န္မ၏ အိပ္မက္ထဲကအတိုင္း
တစ္ေသြမတိမ္း ျပန္ျဖစ္သည့္ ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုပဲေပါ့။


    xxxxxxxxx     xxxxxxxxxx     xxxxxxxxx
 

                                     အခန္း  ၂


 အမည္_ မိုးထြဋ္ေရႊရည္

ငယ္နာမည္_ေရႊလိပ္ျပာ

 အသက္_ ၁၃ႏွစ္

အဘအမည္_  ဦးမိုးထြဋ္

အမိအမည္_ ေဒၚ ျမျမခိုင္

           ေဒါက္တာ သက္သက္ၿမိဳင္သည္   ေရႊလိပ္ျပာ၏ ေဆးကုသမႈ မွတ္တမ္းအေဟာင္းကို    မိမိဆရာျဖစ္သူ
ေဒါက္တာ ဉာဏ္ထြန္းေက်ာ္ထံမွ    ယူေဆာင္လာကာ အထပ္ထပ္ အခါခါ ဖတ္ရွဳ ေလ့လာ သံုးသပ္ေနပါသည္။
မွတ္တမ္းအဖံုးေပၚရွိ မိုးထြဋ္ေရႊရည္ အမည္ရွိ သူငယ္ခ်င္း
မေလး၏ ပံုရိပ္မ်ားကိုလည္း ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိသည္။
၉တန္း ၁၀တန္းစာသင္ႏွစ္  ႏွစ္ႏွစ္ အတူတူတက္ခဲ႔စဥ္က
ဤသို ့စိတ္ေရာဂါ ေဝဒနာခံစားဖူးသူဟု ထင္စရာမရွိပါ။
အေနအထိုင္ ေအးေဆးကာ စာႀကိဳးစားသူ စာေတာ္သူ
တစ္ေယာက္   ျဖစ္သည္။       အေပါင္းအသင္းနည္းၿပီး အစဥ္အၿမဲ                        စာအုပ္ႏွင့္     မ်က္ႏွာအပ္ကာ သည္းသည္းမည္းမည္း    စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ပင္။
       .     ေရႊလိပ္ျပာ၏   ဘဝျဖစ္စဥ္ကို    သူမထက္    ပိုၿပီး သိေနသူ      အနည္းအက်ဥ္းတြင္  မိမိ အပါအဝင္ျဖစ္ၿပီး   ယခုအခ်ိန္တြင္  ေရႊလိပ္ျပာက မိမိကို  ယံုၾကည္အားထား လာရန္  အထူးတလည္ ႀကိဳးပမ္းေန ရေပသည္။ သို ့ေသာ္     ေလာေလာဆယ္မွာ   သူမက မိမိအမည္ကိုပင္  အေသအခ်ာ      မမွတ္မိေသးေသာ   အေျခအေနသို ့ ဆိုက္ေရာက္ေနေပသည္။  ေဆးကုသမႈ မွတ္တမ္းမ်ားအရ  ေက်ာင္းတစ္ႏွစ္နားၿပီး       ေရာဂါျပန္ေကာင္းသြားခ်ိန္တြင္  ေက်ာင္းေျပာင္းေရႊ ႔ကာ    မိမိတို ႔     ေက်ာင္းသို ့ေရာက္ရွိ လာျခင္း ျဖစ္ေပသည္။   ၉တန္းမွာ  ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ရွိေသာ္  လည္း    ၁၀တန္းမွာေတာ့  ဂုဏ္ထူးမထြက္ပဲ   ရိုးရိုးသာ
ေအာင္သည္။
                ေဒါက္တာသက္သက္ၿမိဳင္သည္          အိမ္ေရွ  ႔
ဆင္ဝင္ေအာက္သို ့       ကားဆိုက္လာသည့္  အသံၾကား
သျဖင့္  ဆီးႀကိဳရန္   စာၾကည့္ခန္းမွ အိမ္ေရွ ႔သို ့ ထြက္လာ
လိုက္သည္။    ေရႊလိပ္ျပာလာမည့္   အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ
 မဟုတ္လား။



xxxxxxxx    xxxxxxxxxxxxxx   xxxxxxxx


                   '   ေရႊလိပ္ျပာ…  ေနေကာင္းတယ္ေနာ္''

 " ေနေကာင္းပါတယ္ သက္သက္ၿမိဳင္။ကိုယ့္အတိတ္ပံုရိပ္

 ေတြကို  သိပ္မ်ားမ်ားစားစား အမွတ္မေရတာရယ္ ေျခေထာက္ေတြလႈပ္မရျဖစ္ေနတာရယ္က လြဲရင္ေပါ့ "

              ေရႊလိပ္ျပာက  သက္သက္ၿမိဳင္ဟု   သူမအမည္အား   အျပည့္အစံု ေခၚလိုက္သည္ကို  သတိထားလိုက္မိသည္။လြန္ခဲ႔ေသာ ၃ရက္က  ေရႊလိပ္ျပာကို Medical check  up လုပ္ေပးခဲ႔သည္။  ေရႊလိပ္ျပာ၏ ေနအိမ္မွာပင္ စစ္ေဆးမႈ အခ်ိဳ ႔ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔ေပမယ့္  CT Scan စစ္ေဆးရန္   ဒီကေန ့ ခ်ိန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ CT scanအတြက္  ပင္လံုေဆးရံုသို ့ သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ေရႊလိပ္ျပာသည္
ဝွီးခ်ဲေပၚမွ  ဧည့္ခန္းပတ္ပတ္လည္ကို  လိုက္လံၾကည့္ရႈ
ေနသည္။  ဧည့္ခန္းေထာင့္ရွိ  ပီယာႏိဆီသို ့ သြားကာ
ပီယာႏို ခလုတ္ေတြကို  ထိၾကည့္ေနရာ

  " စႏၵရား တီး ခ်င္ရင္ တီးေလ ေရႊလိပ္ျပာ။ ကိုယ္ မတီး
ျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္  ေဖေဖ့ အေမြဆိုေတာ့
ဒီစႏၵယားကို  ဂရုတစိုက္ ထိန္းသိမ္းထားတာ"
ဟု  ေဒါက္တာ သက္သက္ၿမိဳင္က ေရႊလိပ္ျပာကို
စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္၍   ေျပာလိုက္သည္။ ေရႊလိပ္ျပာက
တစ္စံုတစ္ခုကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေနသလို
စႏၵယား ကို အသံထြက္ေအာင္ မတီးပဲ ပြတ္သပ္ၾကည့္
ေနသည္။ ထို ့ေနာက္  သူမကို  လွမ္းၾကည့္ရင္း
     
         "ကိုယ္၈တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီး ေမၿမိဳ ႔ကေန ျပန္လာကာစမွာေပါ့။ အိမ္မွာ  ဆရာေခၚၿပီး ပီယာႏို အတီး
သင္ခဲ႔တယ္။  ကိုယ္အတီးခ်င္ဆံုး တူရိယာ တစ္ခုပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း  ေသေသခ်ာခ်ာ သင္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္
ထားေပမယ့္  ကိုယ္ေသခ်ာ ဆက္မသင္ျဖစ္ဘူး။ အဲဒီ
အေၾကာင္းေတြ မင္းသိတယ္မလား ……"
ေရႊလိပ္ျပာက ေဒါက္တာ သက္သက္ၿမိဳင္ကို
ေမးခြန္းထုတ္ရင္း စကားကို  အဆံုးသတ္လိုက္သည္။

       " ကိုယ္ သိသင့္သေလာက္ သိေပမယ့္  ဟိုတုန္းက
မင္းေျပာမျပျဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို မင္း ကိုယ့္ကို
ရင္ဖြင့္ႏိုင္ပါတယ္။ မင္းမွတ္မိလာတာေတြ ျပန္ေျပာျပ
ေစခ်င္တယ္ ေရႊလိပ္ျပာ။ အခု မင္းကိုယ့္ကို  ေဒါက္တာ
မသက္ရီလို ့ မေခၚေတာ့တာနဲ႔တင္ ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္
ဝမ္းသာတယ္"
" ကိုယ္ ့ငယ္ဘဝတုန္းက  အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုေတာ့ ျပန္ၿပီး မွတ္မိလာပါၿပီ။
ျပန္မွတ္မိလာတာေတြ ေရးထားတာ မင္းဖတ္ဖို ့
ကိုယ္ယူလာတယ္။ ဒါေပမဲ႔  ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ေမ့
ေနတာကမွ ပို ေကာင္းဦးမယ္လို ့ ေတြးမိတယ္"

      ေရႊလိပ္ျပာက  ေဒါက္တာ သက္သက္ၿမိဳင္စကား အဆံုးမသတ္ခင္ၾကား ျဖတ္ၿပီး  ေျပာလိုက္သည္။
ထို့ေနာက္  Note Book တစ္အုပ္ကို ကိုင္ထားေသာ
အိတ္ထဲမွ ထုတ္ေပးေလသည္။ ေဒါက္တာသက္သက္ၿမိဳင္သည္ ဝွီးခ်ဲေျခနင္းေပၚရွိ
ေရႊလိပ္ျပာ၏ ေျခဖမိုးအစံုကို ေငးစိုက္ၾကည့္မိသည္။
ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေဖြးသည့္ အသားအေရာင္သည္ အျပင္
မထြက္တာ ၾကာသျဖင့္  ပိုျဖဴေနသည္ဟု ထင္ရသည္။
ေသေသသပ္သပ္လွီးျဖတ္ထားသည့္  ေျခသည္းရွည္
မ်ား ေပၚတြင္  ေရႊေရာင္လိပ္ျပာပံုေလးမ်ား ေဖာ္ထား
သည္။ ေျခမႏွင့္ ေျခညွိဳးၾကားက ေျခညွပ္မွ ေနၾကာပြင့္
ဝါဝါႏွင့္ လိုက္ဖက္လွေပသည္။  နက္ျပာေရာင္ အမရပူရ
ထြက္ ခ်ည္လံုျခည္မွာ ေရႊေရာင္ ပန္းပြင့္မွာ ေရႊလိပ္ျပာ
ေတြ နားေနသည့္ အဆင္ဒီဇိုင္းက  စက္ပန္းထိုးမဟုတ္
ပဲ လက္ျဖင့္ ထိုးထားေသာ ကိုယ္ပိုင္ဒီဇိုင္း တစ္ထည္သာ
ရွိသည့္ လံု ခ်ည္ျဖစ္သည္။  ပိုးသားအျဖဴေရာင္ အက်ၤီ
က ရွမ္းရိုးရာ အက်ၤီပံုစံ ခ်ဳပ္ဝတ္ထားသည္။ ဆံပင္ကို
ေဘးတစ္ေစာင္းသိမ္းၿပီး က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားသည္။
အဝတ္အစား အဆင္အျပင္ ဗမာဆန္ဆန္ဝတ္စားသည့္
အေလ့အထက စြဲၿမဲေနသည္ကေတာ့  ခ်ီးက်ဴးစရာ
ေကာင္းပါသည္။  ေဒါက္တာ သက္သက္ၿမိဳင္အေနျဖင့္
ေရႊလိပ္ျပာငယ္စဥ္က စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားေရာဂါ ျဖစ္ဖူး
သည့္ မွတ္တမ္းရွိေသာ္လည္း ယခုလက္ရွိေရႊလိပ္ျပာတြင္ စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားေရာဂါ ျပန္ျဖစ္သည္ဟု တရားေသ
ေကာက္ခ်က္ခ်၍ မရေသာေၾကာင့္ ဦးေခါင္းတြင္ ခိုက္မိ
ဒဏ္ရာရွိမရွိ CT Scan  သြားေရာက္ ရိုက္ကူးရန္
ေရႊလိပ္ျပာႏွင့္အတူ ပင္လံုေဆးရံုသို ့ ထြက္လာပါသည္။

          xxxxxxxxxccccccccxxxxxcccccxxxccc



         

ဆက္ရန္



ေရႊလိပ္ျပာက စစ္ပြဲမွာ ေကာက္ရခဲ႔တဲ႔ အေနာက္တိုင္းေသြးအျပည့္ သို ့မဟုတ္ တစ္ဝက္ ပါေနႏိုင္တဲ႔ ကေလး တစ္ေယာက္။ ဒီကေလးကို တပ္ရင္းမွဴး တစ္ေယာက္က ေမြးစား ခဲ႔တယ္။ ကေလးမရႏိုင္တဲ႔ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္က ေရႊလိပ္ျပာကို သမီးအရင္းလို ခ်စ္သေလာက္ သူကိုယ္တိုင္ ေမြးဖြားခဲ႔သလို လုပ္ႀကံဖန္တီးထားတဲ႔ ပံုျပင္ဇာတ္လမ္းက ေရႊလိပ္ျပာအတြက္ အမွန္တရားကို လက္သင့္ မခံႏိုင္ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္။ ပ်ိဳေဖာ္ဝင္စအခ်ိန္မွာ မိခင္အရင္းလို ့ မွတ္ထင္ ထားတဲ႔ ေမြးစားမိခင္ေသဆံုးမႈ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ေမြးစားသမီးဆို တဲ႔အျဖစ္မွန္ကို သိလိုက္ရတဲ႔ အတြက္ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး စကီဇိုဖီးနီးယား စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားေရာဂါ ( Schizophrenia) ျဖစ္ခဲ႔သူ ျဖစ္သည္။ စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားေရာဂါ ( Schizophrenia ) သည္ ကမၻာတစ္၀ွမ္းတြင္ လူေပါင္း ၂၄သန္းတြင္ျဖစ္ပြား ေနၿပီး လူတစ္ေထာင္တြင္ ၇ဦးႏႈန္း ျဖစ္ေနသည့္ စိတ္ေရာဂါတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ထိုေရာဂါျဖစ္ပြားလွ်င္ မရွိသည့္အရာမ်ားကို ရွိသည္ဟုထင္ျခင္း၊ ေတြးေတာမႈ မူမမွန္ျခင္းႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္လႈပ္ရွားမႈမူမမွန္ျခင္း ျဖစ္ ေလ့ရွိသည္။        

လိပ္ျပာစစ္တမ္း ( ၃ )

                                 ( ၃ )

                     လိပ္ျပာတစ္ေကာင္။
စိတ္ရႈပ္ေနရတဲ႔ အထဲ ဒီလိပ္ျပာက တစ္ေမွာင့္။ မ်က္ႏွာ အေရွ ႔တည့္တည့္က ေန  ပ်ံလိုက္  ျမင္ကြင္းပိတ္ေအာင္
မ်က္ခြံေပၚ လာနားလိုက္။ နဖူးေပၚ လာနားလိုက္နဲ ႔
အေတာ္ မ်က္စိေနာက္ လာၿပီ။ ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္နဲ ႔
ဆိုရင္  ဖမ္းၿပီး ေတာင္ပံႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီ။
ၿပီးေတာ့ သူ ့ကိုယ္လံုးကို ဖိနပ္နဲ႔  နင္းေခ်ပစ္လိုက္မွာ။
ဒါေပမဲ႔ ေကာင္မေလးေရွ   ့မွာ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ ျပလို ့
မျဖစ္ေသးဘူး။ သည္းခံ…သည္းခံရမယ္လို ့သတိေပး
ေနရတယ္။  ေမြးေန ့မွာ ခ်စ္သူနဲ႔ ဘုရားအတူတူ သြားပါ
မယ္ဆိုမွ  ေမြးေန  ့ဆုေတာင္းကို သူ ့ထက္ေစာၿပီး
ပထမဆံုးေတာင္းသြားတဲ႔  တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စိတ္
ေကာက္ေနတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ ႔   ေခ်ာ့ေနရတယ္။    အဲဒါ
လိပ္ျပာက  အာရံု ေႏွာက္ေနတယ္။

      missinnocence2011@gmail.com ဆိုတဲ႔
ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ ပိုင္ရွင္ သူမေလးနဲ ႔အြန္လိုင္းမွာ  ခ်က္တင္း (chatting )  ေျပာေနတဲ႔        အခ်ိန္တုန္းက ဒီေလာက္ စိတ္ေကာက္တတ္မယ္လို ့ မထင္ခဲ႔မိဘူး။
အျပစ္ကင္းသူေလးတဲ႔။  အဲဒီတုန္းက နာမည္နဲလိုက္
ေအာင္ သိမ္ေမြ ႔ႏူးညံ့အျပစ္ကင္းလွတယ္လို ့ ထင္မိ
တယ္။ အမည္ရင္းက"  ျမဴႏွင္းမႈန္ေလး "လို ့ေခၚ ပါတယ္။အေဖနာမည္  ဦးကိုကိုေလးဆိုေတာ့
နာမည္မွာ ေလးထည့္ထားတာ ျဖစ္မယ္။ တကယ္လို ႔
မ်ား   အေဖနာမည္ ဦးကိုကိုႀကီး သာဆိုရင္
 "ျမဴႏွင္းမႈန္ႀကီး "  ျဖစ္သြား ၿပီး  ေၾကာက္စရာ
ပိုေကာင္းေနမွာလို ့  ေတြးမိေတာ့      ကြ်န္ေတာ္ၿပံဳးမိ
သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေယာက္်ားေလး အမ်ားစုက
စိတ္ညစ္စရာဆိုရင္  ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ၾကာၾကာသိုေလွာင္
မထားပဲ အျမန္ဆံုးရွင္းထုတ္ပစ္ခ်င္တတ္တာကို မိန္းမ
အမ်ားစု နားမလည္ၾကသလို  ျမဴမႈန္ေလးလည္း
ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။   ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝေပးအေျခ
အေနအရ  စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေခ်ာ့ရပါေတာ့မယ္။

"  ခ်စ္ေလး … ဒီမွာ ကိုယ့္ကို ၾကည့္…ကိုယ္ရွင္းျပမယ္
ခ်စ္ေလးေျပာသလို  ေနရင္းထိုင္ရင္း ဘေလာ့လိုက္တယ္
ဆိုရင္ ကိုယ္ အရမ္းရိုင္းမသြားဘူးလား … အဲဒီအစ္မႀကီး
က ဆိုရွယ္နက္ေဝါ့ခ္ ( Social Network ) ရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈ
အစဥ္အလာအတိုင္း ဝစ္ရွ္ (wish)လုပ္တာေလ။ ခ်စ္ေလး
သိပါတယ္ ။ ခ်စ္ေလးက လိမၼာပါတယ္………ေနာ္"

        ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္မွမၾကည့္။ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကို
သည္းသည္းမည္းမည္း ၾကည့္ရင္း စာေတြ ရိုက္ေနပါ
တယ္။ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ထိုင္ၿပီးခ်စ္သူပို႔တဲ႔မက္ေဆ့ခ်္
  (message) ကို ဖတ္ရပါဦးမယ္။

      ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္သူေလးပို ့ ထားတဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္
ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့

    " ကိုကို ခ်စ္ေလးကို  တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္
အဲဒီမိန္းမကို ဘေလာ့ရမယ္။ အဲဒီမိန္းမ ကိုကို ့
အထဲမွာ ရွိေနရင္ ခ်စ္ေလးကို မခ်စ္လို ့ပဲ" တဲ႔။

ဘယ္ေလာက္ ခ်ိဳင္းဒစ္ရွ္ (childish) ျဖစ္ထားသလဲ။
အဲဒါနဲ ႔ message ျပန္ပို ့ရတယ္။

    " ခ်စ္ေလး… သေဘာထားႀကီးသင့္တယ္။ အခု ့ဝစ္ရွ္လုပ္တဲ႔ ႔အစ္မႀကီးက စကၤာပူမွာေနတာ။
တစ္ခါမွလည္း အျပင္မွာ မေတြ ႔ဖူးဘူး။ ေနရင္းထိုင္ရင္း လူတစ္ေယာက္ကို  ဘေလာ့တယ္ဆိုတာ
လြဲမွားတယ္လို ့ ကိုယ္ထင္တယ္။ တကယ္လို ့မ်ား  အိမ္ေထာင္ျပဳ ၿပီးၿပီဆိုရင္  လင္နဲ႔ မယား ၾကားမွာ
တစ္ေယာက္နဲ ႔ တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈ ထားဖို ့က
အေရးႀကီးဆံုးပဲ။ ဟုတ္တယ္မလား ခ်စ္ေလး"

  အဲဒီလို စာေတြပို ့  အသည္းပံုေတြ
တစ္တုန္တုန္ ျမည္ေအာင္ပို ့။ မြမြေတြ ပို ့လိုက္ရင္
စိတ္ေကာက္ေျပလို ့ ႏႈတ္ခမ္းစူတာ ေလ်ာ့လာၿပီ။
အဲဒီလို ဆိုရင္ေတာ့ အေျခအေန ေကာင္းလာၿပီလို ့
ယူဆႏိုင္ပါၿပီ။

 ခ်စ္သူေလးဆီက စကားသံၾကားရၿပီဗ်။

"ကိုကို ေခ်းေတာက္ထဲ ေခ်းရမယ္ေနာ္။
ေခ်းကလြဲပီး ဘုမ  ေခ်းနဲ႔။ ေခ်းကို ကိုကိုပစ္ထားရင္
ေခ်းကိုယ္ ေခ်းသတ္ေသလိုက္မယ္… ပေရာမစ္စ္ေနာ္။
ေယာက္်ားကတိ တည္ေနာ္ "

  "အင္း… ေယာက္်ားကတိ တည္မယ္။ ေခ်းက လြဲရင္ ေနာက္ေတာက္မခ်ိ  ဟီ ဟီ"

     စကားမပီရတဲ႔ အထဲ  စကားေျပာကလည္း
ျမန္ေတာ့ ခ်စ္ေလးလို ့ ေျပာတိုင္း ေခ်းလို ့ပဲ ၾကားေန
ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူ ့ဓာတ္ေတြ ကူးလာတာ
ေပါ့။
      ခဏေနေတာ့  ႏွစ္ေယာက္အတူ ဓာတ္ပံု
အမွတ္တရ ရိုက္ၾကတယ္။ ရိုက္တဲ႔ပံုေတြကို ၾကည့္ၿပီး
360 ကင္မရာ မသံုးပဲ ဘယ္လိုရိုက္ရိုက္လွတဲ႔
ကိုယ့္ရဲ ႔ ေခ်း လို ့ အမႊန္းတင္ေပးရပါမယ္။

      ႏွစ္ေယာက္တြဲ ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္သူ
ေလးရဲ႔  ေျဖာင့္စင္းတဲ႔ ဆံပင္ေပၚမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္
ေတာင္ပံ ျဖန္ ့ကာ နားလို ့။

        အျပာေရာင္ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္။

ခ်စ္သူသာ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္က လိပ္ျပာေလး တစ္ေကာင္ေပါ့။


ဆက္ရန္

လိပ္ျပာစစ္တမ္း (၂ )

   
                                       အခန္း-၁
   
              လိပ္ျပာတစ္ေကာင္။
အခန္းထဲကို  ဘယ္လို     ေရာက္ေနပါလိမ္႔။  ဖြင့္ရက္ထားပစ္ခဲ႔သည့္    လက္ပ္ေတာ့(Laptop) အစြန္းတြင္ နားေနေသာေၾကာင့္  သတိထားမိျခင္း ျဖစ္သည္။  တစ္ကိုယ္လံုး    ေရႊေရာင္လႊမ္းေနသည့္     ေရႊေရာင္လိပ္ျပာေလး တစ္ေကာင္။ ျပတင္းတံခါး
လည္း    ဖြင့္မထားပဲ  ထူးဆန္းစြာ  ေရာက္ေနေသာ     ေရႊလိပ္ျပာေလး၏  ေတာင္ပံအစံုကို      သူ  ့လက္ျဖင့္   တို႔ထိၾကည့္လိုက္သည္။ ေရႊလိပ္ျပာသည္ ရုတ္ကနဲ ထပ်ံသည္။ ခန္းဆီးႏွင့္ မ်က္ႏွာက်က္ လြတ္ေနေသာ ေနရာမွ    ျဖတ္ေက်ာ္ ပ်ံသန္းကာ တစ္ဘက္ခန္းသို ့ ကူးသြားေလသည္။    သူလည္း အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး .တစ္ဘက္ခန္းသို႔ အေျပးကေလး သြားမိသည္။
 ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားေသာ  တံခါးေၾကာင့္ ကိုယ့္အခန္း
ကိုယ္ ျပန္လွည့္လာလိုက္သည္။

         အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ  G talk မွ  message
အသစ္ဝင္သည့္   အသံၾကားလိုက္သည္။      စစ္ၾကည့္
လိုက္ေသာအခါ  တစ္ဘက္ခန္းမွာေနသည့္ ဇြဲမာန္ လွမ္းခ်က္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ည သူ အေဆာင္သို ့
ျပန္မလာျဖစ္ေၾကာင္း  လွမ္းေျပာတာ ျဖစ္သည္။အေဆာင္မွာ အေနအၾကာဆံုး သူလည္း ျဖစ္သည့္ျပင္ အသက္ႀကီးဆံုးလည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္  အားလံုးႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္ သူေနတတ္ေနပါၿပီ။ တစ္ဘက္ခန္းမွ
တံခါးဖြင့္သံၾကားရေသာေၾကာင့္  ဇြဲမာန္ျပန္မလာျဖစ္
ေၾကာင္း  ညီ ညီေအာင့္ကို  သြားေျပာရန္ ထြက္လာ
လိုက္သည္။  အမွန္စင္စစ္  ေအာ္ေျပာလိုက္လ်ွင္ ရေသာ္
လည္း  ေရႊေတာင္ပံအစံု ပိုင္ဆိုင္သည့္ လိပ္ျပာေလးကို
တစ္ဘက္ခန္းထဲတြင္  ျပန္ေတြ ႔ေလမလားဟူေသာ
စိတ္ အေတြးေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။  
     
         ဇြဲမာန္  ဒီ ည ျပန္မလာျဖစ္ဟု      အေၾကာင္းၾကား ထားေၾကာင္း ေျပာ႐င္း အခန္းတစ္ခုလံုးကို    ၿခံဳၾကည့္
လိုက္သည္။ ဖြင့္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္လာၿပီး
ထိုမွပင္ ျပန္ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္မည္။       ေရႊလိပ္ျပာကို
မေတြ ႔ရေတာ့။
" ေက်းေက်း ကို ေဒၚ … ကြ်န္ေတာ္
ေရခ်ိဳးၿပီး ထမင္းသြားစားမယ္။ မစားရေသးရင္ အတူ
သြားမယ္ေလ" ဟု ညီညီက ေျပာသည္။ ေဒါနေအာင္
အမည္ကို အဖ်ားဆြတ္ကာ သူ ႔ကို  ခ်ာတိတ္ေတြက "ကိုေဒါ " ဟု ေခၚၾကသည္။
(သို ့ေသာ္ သူ ၾကားမိသည္မွာ   ကိုယ္ေတာ္ (ကိုေဒၚ)
ဟူ၍သာ) သူ  ့တြင္အစ္မေလးေယာက္ရွိၿပီး အေဖႏွင့္ အေမက  စံပယ္ေအာင္ ခေရေအာင္ သေျပေအာင္ သဇင္ေအာင္ဆိုသည့္ ပန္းအမည္ေတြ မွည့္ေခၚထား
သလို အငယ္ဆံုးသားျဖစ္သူ သူ လည္း  ေဒါနေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ညီညီ႔ကို  ထမင္းစားၿပီးၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း    ျပန္ေျပာရင္း တစ္ဘက္ခန္းသို ့ ျပန္ကူးလာခဲ႔သည္။

   
               လိပ္ျပာတစ္ေကာင္။
ဖြင့္ထားသည့္  လက္ပ္ေတာ့ ( Laptop)     မ်က္ႏွာျပင္
အစြန္းတြင္         တစ္ဖန္ျပန္လည္၍       ခိုနားေနသည့္
ေရႊလိပ္ျပာ။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ေရႊေရာင္အဆင္း ရွိသည့္  လိပ္ျပာေတာင္ပံမ်ားကို ထိတို ့ၾကည့္ရန္  သူ
စိတ္မကူးေတာ့။  ပံုဆြဲစာအုပ္ကို                     ဆြဲယူၿပီး    ေရႊလိပ္ျပာ၏   စကက္ခ်္ (sketch) ကို   ကူးဆြဲေနမိ
သည္။
       
         
     *****   *****   *****  *****  *****  *****
                                                ၂
                               
         " မေရႊလိပ္ျပာ……ခင္ဗ်ားကို  ကြ်န္ေတာ္လြမ္းေန
ပါၿပီ။ ျပန္လာခဲ႔ပါေတာ့။ ခင္္ဗ်ားရဲ ႔ အသံကို မၾကားရတာ
၃လတိတိ ရွိသြားၿပီီ။  ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို ကိိုဒီီေနာင္လို ့ လွမ္းေေခၚမယ့္္ အခ်ိန္ကို ကြ်န္္ေတာ္  ေမ်ွာ္လင္႔ေနပါတယ္္။
ဒီေန ့  ေရႊလိပ္ျပာေလး တစ္ေကာင္ အခန္းထဲ ဝင္လာတယ္ မေရႊလိပ္ျပာ။  သူ ့ကို ျမင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ေတြ အ႐မ္း ခုန္လာတယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္ လိပ္ျပာေတြအေၾကာင္း သိပ္မသိပါဘူး။ သူတို ့ဘယ္ေလာက္ ျမင့္ျမင့္ ပ်ံႏိုင္သလဲ။ ဘယ္ေလာက္ခရီး အကြာအေဝးအထိ သြားႏိုင္သလဲ ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ သိခ်င္ရင္ အင္တာနက္မွာ  ရွာေဖြေလ့လာလို ့ ရေပမယ့္   မေရႊလိပ္ျပာရဲ ႔ အေၾကာင္းကို        မ်က္ႏွာစာ စာအုပ္က Mutual Friend ေတြကို  ေမးၾကည့္ေပမယ့္ ေသခ်ာ
ဘယ္သူမွ  မသိၾကဘူး။  Facebookမွာ တင္ထားတာက လြဲၿပီး ဘယ္သူမွ     ပိုမသိၾကဘူးဆိုေတာ့ လမ္းစေပ်ာက္ေနၿပီ  မေရႊလိပ္ျပာ"

            ေဒါနေအာင္ သည္ လိပ္ျပာပံုၾကမ္း ဆြဲၿပီးခ်ိန္ထိ ပ်ံမေျပးပဲ   ၿငိမ္သက္စြာ   နားေနသည့္ ေရႊအဆင္းႏွင့္ လိပ္ျပာကေလးကို ေငးၾကည့္မိရင္း      အြန္လိုင္း သူငယ္ခ်င္း မေရႊလိပ္ျပာကို       စိတ္ထဲမွ စကားမ်ား လွမ္းေျပာေနမိသည္။ မေရႊလိပ္ျပာသည္   ေဒါနေအာင္
၏   gmailအမည္  dnaung 1975ကို    အစြဲျပဳ၍
ကိုဒီေနာင္ဟု  သူ ့ကို  ေခၚေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူကလည္း
တစ္ျခားသူမ်ား ေခၚေလ့မရွိေသာ အမည္သစ္ကို ႏွစ္သက္
မိသည္။   ေရႊလိပ္ျပာႏွင့္ စတင္ ခင္မင္ခဲ႔ပံုကလည္း
 gmail မွာ ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ မအပ္ဘဲ  သူငယ္ခ်င္းစာရင္းတြင္ အလိုလို ေရာက္လာျခင္းမွ စတင္
သိကြ်မ္းခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ မေရႊလိပ္ျပာ စတင္ သိကြ်မ္းခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျမန္မာလို မရိုက္တတ္
ၾကေသး။  အဂၤလိပ္စာကို ထမင္းစားေရေသာက္မ်ွ
တိုက္ပင္း ( Typing ) မရိုက္တတ္လ်ွင္  မျဖစ္သည့္
ေခတ္။ ဘားဂလစ္ရွ္ Burglish သို ့မဟုတ္ Myanglish
ကို  မေရႊလိပ္ျပာက မဖတ္တတ္။ သူက မေရႊလိပ္ျပာကို
ဘားဂ္လစ္ရွ္လို ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ေပး
ခဲ႔ရသည္။ သူငယ္ခ်င္း အင္တာနက္ဆိုင္တြင္ ညတိုင္း
မေရႊလိပ္ျပာႏွင့္ chatting ထိုင္ရျခင္ူးသည္ သူ ့ဘဝ
အတြက္  မရွိလ်ွင္ မျဖစ္သည့္ အေျခအေနသဖြယ္ ျဖစ္
လာေတာ့သည္။

        မေရႊလိပ္ျပာက  ကိုဒီေနာင္ ဟု ေခၚေသာေၾကာင့္
သူက မေရႊလိပ္ျပာဟု ျပန္ေခၚခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ
ဂ်ီေမးလ္က mllesbutterfly.gd2006@gmail.com ျဖစ္သည္။ mlleက ဘာအဓိပ ၸာယ္လဲ ဟု ေမးၾကည့္ဖူး
ေသာေၾကာင့္  အဂၤလိပ္လို Miss ဟူေသာ အဓိပၸာယ္
ျဖစ္ေၾကာင္း မက္မိြဳင္ဇယ္ဟု အသံထြက္သည့္ ျပင္သစ္စကား ျဖစ္ေၾကာင္း သူသိခဲ႔ရသည္။ ဒါဆို အပ်ိဳေပါ့ဟု သူကေျပာသည့္အခါ  လက္မထပ္ရေသး
ေသာ မိန္းကေလးတိုင္း သံုးႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ အပ်ိဳႏွင့္
အပ်ိဳမဟုတ္သူဟူ၍ ခြဲျခားမႈ မရွိေၾကာင္း ျပန္ရွင္းျပခဲံ႔
သည္ကို  မွတ္မိေနသည္။ ထို ့အျပင္   ခင္မင္မႈကို
ပ်ိဳးေထာင္ေနသည့္            အခိိ်န္ကာလအတြင္း၌
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို  အပ်ိဳလားဟု မေမးသင့္
ေၾကာင္း ေျပာခဲ႔ပါေသးသည္။ သူသည္
 မေရႊလိပ္ျပာႏွင့္ ခ်က္ခဲ႔သည့္ Chat Historyကို
ျပန္လည္ ဖြင့္ဖတ္ရင္း       ကုန္လြန္ခဲ႔ၿပီးေသာ
အတိတ္ကာလမ်ားဆီ သမင္လည္ျပန္ ၾကည့္မိျပန္
ေလေတာ့သည္။

       ********       *******       ********                            
                                            ၃    

        မေရႊလိပ္ျပာနဲ႔   ပထမဆံုး စခ်က္တဲ႔ေန ႔မွာပဲ အပ်ိဳ
ေပါ့လို ့ေျပာမိတာနဲ ႔            Missနဲ႔Mesdemoiselles
(မစၥ နဲ ႔ မက္မိြဳင္ဇယ္) ရွင္းတမ္း  ဒါမွမဟုတ္  အပ်ိဳနဲ႔ အိမ္ေထာင္မရွိသူ စကားရပ္ရွင္းတမ္းလို  ့ ေျပာလို ့ရမယ့္ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာသြားတယ္။      စာရိုက္ (
Type ) ေျပာတာေပါ့။  G talk ေျပာလို ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္          စသိသိခ်င္းGtalk ေျပာမလားလို ့ မေမးေသးဘူးေပါ့။       အဂၤလိပ္လိုရွည္ရွည္လ်ားလ်ား     မဖတ္ခ်င္တာေၾကာင့္      ကြ်န္ေတာ္အဂၤလိပ္စာကို    ထမင္းစားေရေသာက္ပဲ တတ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့
       ''အိုေကေလ  အခုကြ်န္မ   အလုပ္နည္းနည္းရႈပ္ေနလို ႔
ေနာက္မွ ေတြ႔တာေပါ့  ''  လို ့ေျပာၿပီး လိုင္းေပၚက   ေပ်ာက္
သြားပါတယ္။  တကယ္ေတာ့  အြန္လိုင္းေပၚမွာ  ခ်က္တင္း
 (chatting ) ထိုင္ၿပီး  မေတြ ႔မျမင္ဘူးတဲ႔  ေယာက္်ား မိန္းမ အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုဆက္ဆံၾကတာ  ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳး
မ်ိဳး ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။  အဲဒီတုန္းက  နာမည္ႀကီး  Chat Room  တစ္ခု မွာ (အမ်ားအားျဖင့္  ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနတဲ႔
သူေတြ  မ်ားပါတယ္။)အဂၤလိပ္စာကို       ေကာင္းေကာင္း
ေျပာဆိုႏိုင္ၾကတယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို ႔လို     အဂၤလိပ္စာ  မကြ်မ္းက်င္တဲ႔လူေတြကိုလည္း  မသိနားမလည္တာေတြ
ကို နားလည္ေအာင္  ပညာမ်ွေဝေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ ပညာရွင္ေတြ
လည္း ပါပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဆိုလိုတာက    အိုင္တီ နည္း
ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အသစ္ေတြ ့ရွိခ်က္ေတြကို အြန္လိုင္းသံုး
ရင္း    သင္ၾကားႏိုင္ခဲ႔တယ္လို ့ ေျပာခ်င္တာပါ။ခ်က္တင္းထိုင္တာ  မိန္းကေလးေတြနဲ႔  အီစီကလီလုပ္ဖို ့
သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။  ကိုယ္နဲ႕ ဝါသနာတူ လိုင္းတူ
ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်င္းလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္
ေယာက္ နည္းပညာဆိုင္ရာ ေဝမ်ွမႈေတြ အမ်ားဆံုးျပဳလုပ္
ၾကပါတယ္။

      မေရႊလိပ္ျပာနဲ႔  ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ ႔တာကေတာ့  Pop
Chatလို ့ ေခၚတဲ႔ Group Chat ထဲမွာပါ။ ခ်က္ေဘာက္္စ္ထဲ
မွာ အသစ္တစ္ေယာက္  ေရာက္လာရင္ ေရာက္ႏွင့္ၿပီးသူ
ေတြက  မဂၤလာပါလို ့ ႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ႔          အေလ့အထ အတိုင္း      တစ္ျခားလူမ်ားက     မဂၤလာပါ ေရႊလိပ္ျပာ လို ့ ႏႈတ္ဆက္မွ  ကြ်န္ေတာ္လည္း  ကြ်န္ေတာ့္ gtalk ထဲက
  သူငယ္ခ်င္း မေရႊလိပ္ျပာလားလို ့ေမးလိုက္ပါတယ္။

Hi Ko D Naung. I am your google talk 's friend , Ma Shwelatepyar . How are you everything?

မေရႊလိပ္ျပာက ကိုဒီေနာင္လို ့ ေခၚလိုက္တာနဲ႔  ကြ်န္ေတာ့္
ရဲ ႔ မေရႊလိပ္ျပာဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါတယ္။  group chat
မွာခ်က္ေနရာကေန  ဂ်ီေတာ့ကေန ဆက္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
         
                 ဂ်ီေမးလ္  chat history မွာ        မေရႊလိပ္ျပာနဲ႔ ခ်က္ထား တာကို      ျပန္ဖတ္ရင္း         ၿပီးခဲ႔တဲ႔အေခါက္က ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ   နည္းနည္းလြန္သြားတယ္လို ့ ထင္မိ
ပါတယ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္လို ့
ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့ ဘာအတြက္ေတာင္းပန္တာလဲ
လို ့ ျပန္ေမးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အပ်ိဳနဲ ႔အိမ္ေထာင္
မရွိသူကိစၥလို ့ ေျပာရမလား။  မစၥနဲ ႔ မက္မိြဳင္ဇယ္ကိစၥလို ့
ေျပာရမလား။ စကားလံုး ေရြးမရေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့
ဘာမွ မဟုတ္ဘူးလို ့ပဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္။


             xxxxxxxx  xxxxxxxx  xxxxxxxxx

                                             ၄

             ကြ်န္ေတာ္နာမည္ ေဒါနေအာင္ပါ။  အသက္က ၃၁ႏွစ္ထဲမွာ ။ အလုပ္အကိုင္က ပန္းခ်ီဆရာ။ ကဗ်ာေတြ ဘာေတြလည္း မေတာက္တေခါက္ေရးပါတယ္။ ပညာအရည္အခ်င္းက အာခီတက္နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီး ထားတယ္။ အိမ္ေထာင္မရွိ သားသမီးမရွိ ။ ဇာတိက ေရႊဘို ။ ရန္ကုန္မွာေနတာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္းက ဆိုပါေတာ့။ အခုေတာ့ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုင္းပညာနဲ႔ အသက္ေမြးတယ္" ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပၿပီး
 မေရႊလိပ္ျပာကို သူ ့အေၾကာင္းျပန္ေျပာဖို ့ N u? (And you ?) လို ့ ေရးလိုက္ပါတယ္။ သူ ဒီလို ျပန္ေရးတယ္ဗ်ာ။

 "  ကြ်န္မကို ေရႊလိပ္ျပာလို ့ပဲေခၚပါ။ နာမည္ရင္းကိုေတာ့ အခုမေျပာေသးဘူး။ အလုပ္အကိုင္ အမ်ားႀကီးထဲက ႏွစ္ခုေျပာျပမယ္။ တစ္ခုက ေက်ာင္းသား ေနာက္တစ္ခုက ဆရာမ။ ငယ္ငယ္ တုန္းက ျဖစ္ခ်င္တာက ပန္းခ်ီဆရာမ။ ရွင္က ပန္းခ်ီဆရာဆိုေတာ ့စိတ္ဝင္စားသြားၿပီ။ ကဗ်ာ ေရးတယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔ နီးစပ္တယ္။ ကြ်န္မက စကားလံုးေတြကို ခ်စ္တယ္။ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဂီတသံစဥ္ေတြကိုလည္း ႏွစ္ၿခိဳက္တယ္။ ေဘာလံုးပြဲေတြ ၾကည့္ရတာ ႀကိဳက္တယ္။ ဂိမ္းကစားတာရယ္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာ ဝါသနာပါတယ္။ ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို ့ပ်င္းတယ္။ အဝတ္ေလ်ွာ္ မီးပူတိုက္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ရွင့္ဘြဲ ႔ကမနာလိုစရာပဲ ကြ်န္မငယ္ငယ္က မစႏၵာဝတၳဳေတြ ဖတ္ၿပီး အာခီတက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာ။ ဆယ္တန္းမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္တာနဲ႔ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရေအာင္ မေျဖႏိုင္ဘူး။
 ဒါ့ေၾကာင့္…"
 အဲဒီလို ေျပာၿပီးးတာနဲ႔ လိုင္းေပၚက ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ မေရႊလိပ္ျပာဟာ  သူကစၿပီး ခြဲခြာႏႈတ္ဆက္စကား မေျပာသလို  သူ ့ကို ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာတာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မခံယူတတ္သူဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ အခုမွ သတိထားမိတယ္ဗ်ာ။ ဒီေနာက္ပိုင္း စကားေျပာရင္လည္း ရုတ္တရက ္ စကားျဖတ္ပစ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားတတ္တာ အၿမဲလိုလိုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္းသာ သူအမ်ားႀကီးသိသြားေပမယ ့္ သူ ့အမည္ရင္းလည္းမသိ အသက္အရြယ္လည္းမသိ ဘယ္မွာေနမွန္းမသိ ေရေရရာရာ ဘာမွမရွိေပမဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သူနဲ႔ ခ်က္တင္းထိုင္ စာရိုက္ၿပီး ေျပာေနမိတဲ႔ အခိ်န္မွာ စိတ္ လႈပ္ရွား ေပ်ာ္ရႊင္မိ ခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ခ်က္ေဘာက္စ္  Friend List ထဲ မွာ မေရႊလိပ္ျပာရဲ ႔ အမည္နံေဘးမွာ အစိမ္းေရာင္စက္ဝိုင္း ကေလးကို  ျမင္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း hi လို ့ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ သူကေတာ့   ျပန္ေျပာခ်င္မွ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔  Off line မက္ေဆ့ဂ်္ ေတြေတာ့ မေရႊလိပ္ျပာဆီက အၿမဲလိုလို ျပန္ပို ့ထားတတ္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ အမ်ားဆံုးရတဲ႔ messageကေတာ့ Sorry for late reply ဆိုတဲ႔ message ပါပဲ။

     Sorry 4 Late Reply

 ဝမ္းနည္းပါတယ္ စာျပန္ေနာက္က်လို ့
 စိတ္မေကာင္းပါဘူး စာျပန္ေနာက္က်တာ
 မင္း ခဏ ခဏ ပို ့တဲ႔ ျပန္စာေတြအတြက္
 It doesn't matter. နဲဗားမိုင္းပါ
 ရပါတယ္ မိတ္ေဆြလိပ္ျပာမေလးရယ္
 တစ္ေန ့ေန ့တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကိုယ္ခ်စ္စကားေျပာရင္
 ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာဖို ့ေတာ့
 ေနာက္က်လို ့မေနပါနဲ႔


           xxxxxxx  xxxxxxxxxxxxxx xxxxxx

                                               ၅


         ကြ်န္ေတာ့္ gtalk status ကို မေရႊလိပ္ျပာ ျမင္ရင္
တစ္ခုခု    ေျပာလာလိမ့္မယ္လို ့ထင္မိေပယ့္ မေရႊလိပ္ျပာဆီကတစ္စံုတရာ ေျပာၾကားျခင္း မရွိပါ။
ထံုးစံအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္က ဟိုင္းလို ့ေျပာရင္ေတာင္
သူ ့ဆီက  ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဂ်ီေတာ့ခ္ဖြင့္ခ်ိန္မွာ  ျပန္
ႏႈတ္ဆက္ထားတာ ကို ေတြ ႔ရပါတယ္။ ေဆာရီး
ေဖာ္လိတ္ရပလိုင္းလို ့ မေရးေတာ့ပဲ  A little bit busy
လို ့ ေျပာင္းေရးသြားတာ သတိထားလိုက္မိပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ Statusက  ဘားဂလစ္ရွ္နဲ႔ ေရာေရးထားတာ
ဆိုေတာ့ သူနားမလည္တာလား။ နားမလည္ခ်င္ေယာင္
ေဆာက္တာလား ဆိုတာေတာ့ မေရႊလိပ္ျပာပဲ ေသခ်ာ
သိပါလိမ့္မယ္။  အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ  ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔
သိပ္မခ်က္ျဖစ္ပါဘူး။

              ကြ်န္ေတာ္ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္  အဲဒီ စေတးတပ္စ္က  ကဗ်ာေရးတဲ႔သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ျဖစ္စဥ္တစ္ခုအေပၚ စကားလံုးဖြဲ ့စည္းမႈ  သက္သက္ အေနျဖင့္သာ ေရးခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။  အြန္လိုင္းမွာ
ေတြ ႔သမ်ွ  မိန္းကေလးႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ကို လိုက္ေၾကာင္
ေနတတ္တဲ႔ အေလ့အထ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မရွိပါဘူး။  မေရႊ
လိပ္ျပာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရရာရာ
မသိေသးေပမယ့္ သူ ့ ကို  စိတ္ဝင္စားမိတယ္ဆိုတာကို
ေတာ့ မျငင္းခ်င္ပါဘူး။    ခ်စ္ေသာသူတစ္ေယာက္နဲ႔
ပတ္သက္တဲ႔  အေၾကာင္းအရာမွန္သမ်ွ စိတ္ဝင္စားၾက
တယ္ ဆိုေပမယ့္ စိတ္ဝင္စားေနမိတဲ႔ သူတိုင္းကို
ခ်စ္မိလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မေရႊလိပ္ျပာက ကြ်န္ေတာ္
စိတ္ဝင္စားမိတဲ႔ မိန္းကေလးအခ်ိဳ ႔ထဲက တစ္ေယာက္
အေနအထားမွာပဲ  အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရွိေနခဲ႔တာပါ။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့  မေရႊလိပ္ျပာရဲ ႔စိတ္ကို ကြ်န္ေတာ္
သိလာပါတယ္။  မေရႊလိပ္ျပာလို ့ အမည္မတတ္ပဲ
ေျပာဆိုေရးသားတဲ႔စကားရပ္တိုင္းကို  သူနဲ႔စပ္ဆိုင္ျခင္း
မရွိလို ့ ယူဆတတ္သူပါ။    ဒါေၾကာင့္လည္း ကြ်န္ေတာ့္
Statusနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး  ဘာမွ မေျပာခဲ႔တာပါ။
                     
              မေရႊလိပ္ျပာဆီကစၿပီး      Hi Ko D Naung လို ့
စႏႈတ္ဆက္တာခံရပါတယ္    ။ သူ ့ကို  ဘားဂလစ္ရွ္လို
ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေအင္ သင္ေပးဖို  ့ေျပာပါတယ္။
တစ္ျခားလူေတြနဲ႔ ခ်က္တဲ႔အခါမွာ   ဘားဂလစ္ရွ္ေတြနဲ႔
ခ်က္ေတာ့  သူ ့အတြက္ အဆင္မေျပဘူးလို ့ဆိုပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း  မခ်က္နဲ ႔ေပါ့လို ့ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မခ်က္လို ့ မျဖစ္ဘူးတဲ႔။   သူတို ့နဲ႔  ခ်က္မွ သူတို ့ေတြကို
ကူညီႏိုင္မယ္တဲ႔။   အဲဒီလူေတြကို  ဘယ္လို ကူညီမွာလဲ။
ဘာေၾကာင့္ ကူညီရသလဲ ဆိုတဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ေမးခြန္းေတြကို ဒီလိုေျဖပါတယ္္။   "ကိုဒီေနာင့္ကို ကြ်န္မရဲ ႔ေနာက္ထပ္အလုပ္အကိုင္တစ္ခုကိုေျပာျပရဦးမယ္။ကြ်န္မက စိတ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ပါ "( ၿပီးေတာ့ ဖိုရမ္တစ္ခုအမည္ကို ေျပာျပပါတယ္) အဲဒီဖိုရမ္မွာ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းၿပီးဘဝကိုလက္ေလွ်ာ့အရႈံးေပးခ်င္ေနတဲ႔  သူေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးေပးတဲ႔ အလုပ္ကိုလည္း မေရႊလိပ္ျပာက  တာဝန္ယူ     လုပ္ကိုင္ေပးေနတယ္လို ့ ေျပာပါတယ္။        
     မေရႊလိပ္ျပ ာက  သူ ့ေမးလ္ထဲမွာ ေရာက္လာတဲ႔ စာတစ္ခ်ိဳ ႔က ဘားဂလစ္ရွ္နဲ႔ ေရးထား ေတာ့ သူ့အေနနဲ႔ တိတိက်က် နားမလည္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ ဘားဂလစ္ရွ္ကို မသံုးခ်င္ေပမယ့္နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားဖိုလိုအပ္ေန

တယ္။ ဒါေၾကာင့္  ကြ်န္ေတာ့္ကို သင္ေပးဖို့ ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က စာရိုက္ၿပီးသင္ရင္ အသံထြက္ေတြ နားမလည္ပဲ ျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ gtalk ေျပာရေအာင္လိုု ့ ေျပာ လိုက္ေတာ့ မေရႊလိပ္ျပာက ေျပာတာေပါ့လို ့ ျပန္ေျပာပါတယ္။  အြန္လိုင္းက 

တစ္ခ်ိဳ ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔   စကားေျပာဆိုရင္း    သူတို႕စိတ္ခံစားမႈေတြကို  နားေထာင္ႏွစ္သိမ့့္ ေဆြးေႏြး
ေပးတယ္ ။ ဒါဟာ  မဟာဘြဲ႔ယူဖို ့အတြက္လည္း အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွွာ  အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျခအေနေတြကို ေလ့လာၿပီး က်မ္းျပဳစုေနတယ္လို ့ သိလိုက္ရပါတယ္။

             
         xxxxxxx  xxxxxxxx  xxxxxxxx